Twee jaar geleden kregen we tijdens de Halloween Horrorshow Ouija voorgeschoteld en wat een teleurstelling was dat!! Met een slap script, matige scares en dito acteerprestaties was het niet alleen de slechtste horror die ik dat jaar gezien had, maar überhaupt een van de slechtste films. Maar Blumhouse producties had er dikke winst op gemaakt, dus er werd tot bijna ieders schrik een vervolg aangekondigd (wat tevens het beste schrikeffect was van deze film). Het vervolg kreeg echter Mike Flanagan als regisseur en schrijver en na Oculus gezien te hebben kreeg ik zwaar hoop.
Het is 1965 wanneer een weduwe samen met haar twee dochters nietsvermoedende burgers oplicht met nep seances. Wanneer zij op aanraden van de oudste dochter een Ouija bord aanschaft om hun act uit te breiden krijgt zij meer dan waar zij op gehoopt had. Haar jongste dochter weet namelijk contact te leggen met wat zij denkt haar overleden vader. De moeder omarmd in eerste instantie deze gave waar de oudste dochter direct vermoed dat er meer aan de hand is, aangezien zij steeds minder haar zusje herkend.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen godzijdank voor Mike Flanagan!!! Hij bezorgd ons met dit vervolg een Ouija film wat wel op waardering kan rekenen. Vanaf moment een wordt er aandacht besteedt aan de personages en hun onderlinge verhoudingen waardoor je als kijker toch gaat meeleven met de potentiele slachtoffers (iets wat bij het eerste deel volledig ontbrak). Het helpt hierbij dat Elizabeth Reaser, Annalise Basso en Lulu Wilson overtuigend overkomen als gezin. Annalise was sowieso een bekend gezicht aangezien zij ook in Oculus wist te overtuigen. Belangrijkste is dat de drie naast als gezin weet te overtuigen Lulu dat vooral moet doen als creepy kind wanneer het kwaad de overhand krijgt. Geloof me dat zit wel goed, want ondanks haar lieve voorkomen en een paar sterke visuele schrikeffecten wist Lulu meer dan eens bij mij een ongemakkelijk gevoel op te wekken. Hoogte punt voor mij was toen ze ‘something cool’ ging vertellen, simpelweg ziek en angstaanjagend dat een klein meisje dat zo der strot uitkrijgt. Leuke toevoeging aan de cast is Henry Thomas (Ooit bekend als het vriendje van E.T) als de priester Tom welke tevens werkzaam is op de school van de meisjes. Ouija duurt even om op gang te komen, maar beloond het geduld met effectieve jumpscares en andere schrikeffecten. Tuurlijk is het verhaal niet heel origineel gezien het home invasion exorcisme crossover thema, maar dat mag de pret niet drukken, want beter goed gehusseld dan een smakeloos geheel bedacht hebben. Daarbij worden een aantal standaard horrorclichés ook nog eens treffend op de hak genomen.
7,3 een zeer geslaagde vervolg dat ‘veel’ beter is dan het origineel dankzij Mike Flanagan, die zijn naam wel gevestigd lijkt te hebben na weer een toevoeging op een reeks sterke horrorthrillers.