Paper Towns is een coming of age-verhaal over Quentin (Nat Wolff) en zijn raadselachtige buurmeisje Margo (Cara Delevingne), die zo dol op mysteries is, dat ze er zelf een is geworden. Margo neemt Quentin mee op een nachtelijk avontuur, maar verdwijnt dan plotseling. Wat ze achterlaat, zijn een aantal cryptische aanwijzingen die Quentin moet ontcijferen. De zoektocht mondt voor Quentin en zijn gevatte vrienden uit in een bijzonder avontuur dat zowel hilarisch als ontroerend is. Om Margo terug te vinden, moet Quentin ontdekken wat de waarde is van echte vriendschap en ware liefde
Paper towns is de derde roman van schrijver John Green en na The Fault in our Stars de tweede die verfilmd is. Met dezelfde producers en screenwriters is dit ook weer een mooie film geworden. Net als The Fault in our Stars gaat deze film over een aantal jonge mensen op de rand van volwassenheid en wat hun zoal bezighoudt. Op de set van The Fault in our Stars (waarin Nat Wolff ook speelt) ontstond het verlangen om Paper Towns van John Green ook te verfilmen en Nat Wolff kreeg dan ook de opdracht Paper Towns te gaan lezen. Deze voelde zich meteen verbonden met de hoofdpersoon Quentin, wat heel goed te merken is aan zijn spel. Hij kruipt echt in de huid van Quentin en speelt dus heel overtuigend. Cara Delevingne speelde niet zo sterk, maar echt storend was dat niet, omdat ze het grootste gedeelte van de film afwezig is. De twee vrienden van Quentin zijn echt leuk en zorgen voor de komische kant van de film. Vooral Austin Abrams als Ben is hilarisch en zijn rol als jongeman die wanhopig op zoek is naar een vriendin wordt goed neergezet. De wat serieuzere Radar, de enige met een vriendin, wordt ook goed neergezet door Justice Smith. De keuze van de producers om Jake Schreier te laten regisseren kwam door diens prachtige film Robot and Frank en zijn enthousiasme voor het script van Paper Towns. Ik vond het een fijne film die bij mij een goed gevoel achterliet.