Stephen King zijn behoort al jaren tot een zeer gewilde bron van inspiratie en nu zijn we in een tijd gekomen dat zijn reeds verfilmde werk een remake krijgt. Nu wat IT al een groot succes welke later dit jaar zeer waarschijnlijk een zeer succesvol vervolg zal gaan krijgen. Nu is het de beurt aan Pet Sematary naar het boek welke Stephen King eerst als te gruwelijk beschouwde om uit te brengen. 30 jaar geleden was de film bij het publiek redelijk succesvol nu is het zien of dat weer het geval zal zijn.
Dokter Louis Creed verhuisd samen met zijn vrouw Rachel en hun twee kinderen vanuit het drukke boston naar het rustige platteland van Maine. Waar hij eerst een enerverende baan had in het ziekenhuis met wisseldiensten gaat hij nu aan de slag bij een lokale post waardoor hij meer tijd over zal houden voor zijn gezin. De Creeds raken al snel bevriend met hun buurman Jud welke hun meer verteld over het stuk land en de gebruiken rondom de Pet Sematary. Wanneer de kat van de Creeds komt te overlijden wilt Louis het eerst begraven op Pet Sematary, maar wanneer hij en Louis de kat in het land daarachter de kat begraven blijkt dit ingrijpende gevolgen te hebben voor het hele gezin.
De reden dat ik wel benieuwd was naar deze verfilming was het succes van IT 1,5 jaar geleden. Waar de oude versie op de clown na de tand des tijds maar matig overleefd had, was een remake geen gekke keus. Bij Pet Sematary was het echter alweer lang geleden dat ik de versie uit 1989 gezien had en eerlijk gezegd kon ik me niet veel meer voor de geest halen bij die film, en misschien zegt dat genoeg. Pet Sematary lijkt heel rustig te beginnen, maar de makers zorgen vanaf het begin voor een aantal jumpscares en schokkende momenten zodat je als kijker in het verhaal getrokken wordt. De sceptische kijk op de wereld waar er geen ruimte is voor iets bovennatuurlijks past uitstekend bij een arts en Jason Clarke vertolkt deze rol dan ook goed. Hij probeert de stabiele factor te zijn binnen het gezin na de verhuizing. Helemaal omdat zijn vrouw Rachel, een sterke rol van Amy Seimetz, worstelt met demonen uit haar verleden. Als kijker heb je vanaf het begin ook het meeste te doen met haar karakter welke het meest gelaagd overkomt. Waar de jongste telg weinig te doen heeft behalve af en toe angstig kijken, wordt er van de jonge Jeté Laurence meer gevraagd. Haar rol wordt wezenlijk anders naarmate de film vordert en dankzij haar sterke vertolking werkt dit wonderwel goed. Waar john Lithgow in het verleden meer dan eens de creepy slechterik speelde is hij hier de goedzak welke het beste voor heeft met het gezin Creed. Een goedaardig karakter waarin hij ook ook overtuigd. Wat de makers goed hebben gedaan is de opbouw welke vanaf het begin de sfeer zet en met de minuut duisterder wordt. Wanneer duidelijk wordt waar het verhaal naar toe gaat en het echt gruwelijk wordt viel voor mij helaas de spanning een beetje weg en dat is zeker voor een horrorfilm wel jammer. Wat betreft bloederigheid weten de makers met een aantal sterke visuele effecten op de proppen te komen en de makers gaan redelijk ver in het vertonen van de gruwelijkheden. Dankzij de sterke vertolkingen met name van Amy Seimetz en de jonge Jeté Laurence blijft Pet Sematary onderhoudend en boeien tot het einde. Aangezien ik mij het origineel niet voor de geest kan halen kan ik niet oordelen welke nu beter is, maar ik kan deze versie zeer zeker aanraden zeker als je van goed getimede en onverwachte jumpscares houdt.