Een paar maanden geleden kreeg ik prins al te zien bij een publieke testscreening, terwijl de film al indruk had gemaakt bij de Berlinale in de categorie 14+, kreeg de film ook een speciale vermelding.
Prins vertelt het duistere verhaal van Ayoub (Ayoub Elrasi) die tot over zijn oren verliefd is op Laura (Sigrid ten Napel), helaas is Laura al bezet. Terwijl hij op verschillende manieren probeert haar hart te veroveren, komt hij Kalpa (Freddie Tratlehner aka Viéze Fûr van De Jeugd van Tegenwoordig) tegen, een zware crimineel met een paarse Lamborghini Diablo. Door Kalpa’s invloed begint Ayoubs wereld uit elkaar te vallen, zijn vrienden vermijden hem, zijn moeder zet hem het huis uit, zijn zus wil hem niet meer zien en zijn vader is vanwege ernstige drugsproblemen niet in staat hem te helpen. Ayoub moet een man worden om zijn problemen op te kunnen lossen en uiteindelijk komt hij voor de ultieme keuze te staan: de liefde of de criminaliteit.
Prins kent in Ayoub Elrasi een frisse debuterende acteur die met charme gestalte geeft aan de hoofdpersoon, die in een lastige periode van zijn pubertijd is beland. Hij en zijn vrienden spelen een zeer herkenbar gezelschap van jongeren die zonder school en/of werk overal een beetje tussenvallen en hun tijd doden met stoere praat en rondhangen. Loop deze zomer door de volkse wijken in de grote steden en je vind overal van dit soort groepjes. Dat Ayoub uit deze sleur wilt ontsnappen is niet meer dan logisch. De manier komt over als een psychedelische nachtmerrie onder aanvoering van Kalpa, welke fantastisch wordt neergezet door Freddie Tetlehner. Het hele verhaal draait om Ayoub, waardoor de overige personages niet allemaal even sterk uit de verf komen en redelijk eendimensionaal blijven. Dit is in het geval van het groepje oudere jongere die Ayoub regelmatig lastig vallen niet erg en deze zorgen vooral voor lachers. De situatie met zijn vader laat aan de andere kant het breekbare en gevoelige van Ayoub zien. De scenes met zijn vader zijn enerzijds mooi, maar ook schrijnend als duidelijk wordt hoe erg Ayoub eigenlijk naar een vader figuur snakt. Sam de Jong levert een bijzonder speelfilmdebuut, waarbij hij werkte met acteurs, amateurs, rappers en kickboxers en het is voor hem te spreken dat hij er een behoorlijk evenwichtig geheel van heeft te maken. Ik ben benieuwd of hij in de toekomst hier ook een sterk vervolg aan kan geven. Prins is een aparte film die waarschijnlijk niet iedereen direct zal aanspreken, Ik kan alleen maar zeggen geef de film een kans. Prins is het best te omschrijven als een duister sprookje gedragen door frisse vertolkingen.