De documentaire Punt Uit is van Rosemarie Blank welke door haar levensgezel Michael Hellgardt gevraagd was zijn laatste levensjaar vast te leggen. Een heftig onderwerp aangezien het niet draait om iemand die ziek is, maar om iemand welke zelf het verzoek heeft gedaan om zijn leven te beëindigen.
Het verhaal in deze documentaire is heftig en zal bij veel kijkers zeker ook een emotionele reactie teweeg brengen. Dit is echter niet het doel van de maker. Wat snel duidelijk wordt tijdens het kijken is dat er een zeer intiem portret gemaakt wordt van een levensgenieter welke steeds minder kan genieten. Dit zorgt ervoor dat hij de beslissing ook neemt om voor euthanasie te kiezen. Natuurlijk is dit niet iets wat over een dag ijs gaat. In beeld en geluid wordt stukje bij beetje duidelijk wat Michael beweegt en wat hem frustreert. Dit wordt niet gedaan door alles uit te kauwen maar door in beeld te brengen hoe Michael is. Hierbij probeert Michael zelf grotendeels de regie in handen te houden door regelmatig te controleren of de camera’s wel draaien. Dit zorgt ervoor dat je Michael op zijn goeie maar ook zeker op zijn slechte momenten ziet. Hierdoor snap je misschien wel nog meer de beslissing die hij neemt om voor euthanasie te kiezen. Door de opzet om meer voor moment opnames te kiezen dan interviews te doen krijg je een beter beeld over de man Michael en hoe zijn situatie veranderd is in de loop der jaren. Het toont soms in letterlijke zin de naakte waarheid hoe confronterend deze ook is. Dit maakt van Punt Uit een aangrijpend en ontroerend portret waarbij er ook ruimte is voor een lach dankzij de levensgenietende hoofdpersoon.