We hebben even 2 dagen rust gehad om ook even andere titels te bekijken, maar duiken head first weer in het Imagine aanbod met dit keer een heuse slasher welke zich afspeelt in het Montevideo van 1993. En hoe toepasselijk het strijdtoneel bevindt zich in een bioscoop waar de bezoekers een avondje film en een seriemoordenaar moeten zien te overleven.
Het is een regenachtige dag wanneer Ana besluit haar zieke vader af te lossen als projector technicus bij de plaatselijke bioscoop. Zij hoopt haar vader zo te helpen en zelf aan haar studie te kunnen werken op deze regenachtige avond. Wat zij, haar collega en een klein aantal bezoekers niet weten is dat er ook een enge moordenaar aanwezig is welke het op hun voorzien heeft en daarbij niet al te zachtzinnig te werk gaat. De bloederige film blijkt niet het engste te zijn wat zich afspeelt in het theater.
Ik moet het zeggen en beter aan het begin dan aan het eind. De film speelt zich af in 1993, maar de film welke de bezoekers te zien krijgen, Frankenstein, Day of the Beast, blijkt na onderzoek uit 2011 te komen. Laat ik meteen zeggen dat dit het enige echte slordigheid is in deze film. Vanaf de aantiteling is al duidelijk dat de makers een voorliefde hebben voor Giallo en het slasher genre. De opbouw is rustig en sfeervol met dreigende tonen, slowmotion beelden en typerende kleurgebruik. Zoals gebruikelijk bij het slasher en Giallo genre is de kijker eerder op de hoogte van de gebeurtenissen als de nog levende karakters. Waar de eerste moordpartijen wat standaard overkomen, wordt de moordenaar langzamerhand creatiever net als de makers met het in beeld brengen van de moorden. Het meest onheilspellende van alles is, wanneer de kaarten op tafel komen te liggen, dat de moordenaar eigenlijk geen motief heeft behalve een zieke geest (en een zeer ranzige smaak) Qua gore en bloederigheid scoort de film zeker voldoende en zoals het hoort bij een slasher leven we mee met de vrouwelijke hoofdpersoon die de dag moet gaan redden terwijl zij bij toeval die avond aanwezig is. Red Screening is een geslaagd eerbetoon aan het slasher en giallo genre waarbij de makers goed hebben gekeken naar de sterke punten uit de klassiekers om deze te verwerken in hun eigen film. Daarbij weten zij het maximale te halen uit de omgeving (de bioscoop) en de cast. Daarbij komen de visuele effecten (lees: bloed en gore) goed uit de verf. De film is enerzijds wat voorspelbaar, omdat je als kijker heel snel weet wie er allemaal het loodje gaat leggen en wie (als het goed is) niet. Laat dat de pret niet drukken want Red Screening doet uiteindelijk wat het moet doen en dat is bij dit soort films eigenlijk nog het belangrijkst.
Trailer
