Ricki (Meryl Streep) is een mislukte rockster, die met haar band The Flash inmiddels in een lokale kroeg elke avond als huisband voor een handjevol mensen optreedt. Jaren geleden heeft zij haar gezin in de steek gelaten, maar wanneer haar ex-man belt om te vragen of ze er voor haar verdrietige dochter Julie (Mamie Gummer) wil zijn, besluit ze om met haar laatste geld een vliegticket te kopen. Eenmaal aangekomen blijkt de situatie erger dan gedacht en probeert Ricki er alles aan te doen om Julie uit haar depressie te trekken. Daarnaast is de relatie met haar andere kinderen, maar ook met een mannelijk mede bandlid Greg (Rick Springfield), lichtelijk problematisch.
Hoewel Meryl Streep haar kleurrijke karakter, inclusief zwart leren jasje, veel te veel kettingen en eyeliner goed speelt, overtuigd ze uiteindelijk helaas niet. Eerlijk is eerlijk, haar gitaarspel (wat ze speciaal voor de film heeft aangeleerd) en haar zang zijn geweldig en haar, ietwat ouderwetse, jaren ’70 rockerlook is ook nog wel te doen. Maar vergeleken met haar bandleden ziet ze er toch echt veel te ‘clean’ uit om als een geloofwaardige rockster over te komen. Daarbij kan je je ook niet voorstellen dat deze, toch best vriendelijke, vrouw haar gezin zonder blikken of blozen aan de kant heeft gezet. De rol van Mamie Gummer (echte dochter van Meryl Streep) is een heerlijk karakter om naar te kijken. Mamie Gummer speelt de in de steek gelaten en depressieve dochter geweldig en haar blikken zijn vaak al genoeg om haar gemoedstoestand te kunnen bepalen. Of ze nu boos, blij of verdrietig moet zijn, ze overtuigd zelfs in haar pyjamabroek en met ongekamd haar en zorgt ervoor dat de film naar een hoger punt wordt getild. Natuurlijk zorgt de gelijkenis tussen moeder en dochter ook voor een geloofwaardiger plaatje. De rest van de cast doet het goed, maar is niet uitmuntend. Daarnaast is de film helaas flink voorspelbaar en soms niet helemaal logisch. Je vermoedt namelijk als kijker dat Ricki haar gezin in de steek heeft gelaten voor een leven als rockster, maar aangezien ze nooit echt succes heeft gehad lijkt dat een onlogische en ontzettend egoïstische keuze van Ricki. Ik vond het dan ook lastig om sympathie voor het karakter van Meryl Streep op te brengen en begreep de haat die haar kinderen en oude omgeving tegenover haar hebben dan ook volledig. Er wordt op geen enkel moment in de film echt precies uitgelegd wat er in het verleden is gebeurd. Je hoort wel flarden, maar het voelt incompleet.
Ricki and the Flash is in het begin vermakelijk, maar vertraagd zo in het midden dat hij bijna saai wordt. Daarnaast wordt je aandacht door het ontbreken van een gedegen opbouw en climax niet goed vastgehouden. Ik was de film, na het verlaten van de bioscoop, dan ook vrijwel meteen vergeten. Ook de grappen in de film komen niet goed tot hun recht en voelen soms zelfs ongemakkelijk aan. Aan het acteerwerk en het talent van de acteurs en actrices heeft het in ieder geval niet gelegen.
Als laatste puntje wilde ik toch nog even melden dat ik me als muziek en concertliefhebber soms flink irriteerde aan de ontzettend overdreven en onrealistische manier waarop de figuranten uit hun dak gingen. Ik vond het daarom soms moeilijk om van de muziek in de film te genieten en er echt in te komen, maar dat zal natuurlijk niet iedereen zo ervaren.