Denis Villeneuve kende in 2010 zijn internationale doorbraak met het Franstalige Incendies, welke ook genomineerd werd voor een Oscar voor beste niet Engelstalige film. Hierna maakte David de overstap naar Engelstalige films met het veelgeprezen en sterke Prisoners en het artistieke Enemy, beide met Jake Gyllenhaal in grote rollen. Nu is hij na Prisoners terug met Sicario, wederom een thriller en weer met een cast waar elke regisseur zich gelukkig mee zou prijzen.
Kate Macer (Emily Blunt) is veldagent bij de FBI die gespecialiseerd is in gijzelingszaken. Bij een actie om een aantal gijzelaars te bevrijden komen zij en haar partner tot een gruwelijke ontdekking. Hierdoor krijgt zij ook de mogelijkheid zich bij Matt Graver (Josh Brolin) te voegen, die zich bezighoudt om de verschillende drugsbaronnen te bestrijden, welke vanuit Mexico opereren en de VS overspoelen met drugs en illegalen. Kate wordt meegenomen op missie, waarbij ze ook de mysterieuze Alejandro (Benicio Del Toro) leert kennen. Hoe meer Kate bij de missie betrokken raakt hoe meer ze gaat twijfelen aan de rechtmatigheid en in hoe ver ze Matt en Alejandro kan vertrouwen.
Aan het begin van de film wordt de betekenis van Sicario uitgelegd en dat geeft meteen aan wat voor film het gaat worden. De openingsscene is ook meteen grimmig en zorgt ervoor dat je als kijker direct het verhaal in gesleurd wordt, om je daarna eigenlijk niet meer los te laten. Emily Blunt heeft de afgelopen jaren bewezen dat ze haar mannetje kan staan in onder andere Looper en Edge of Tomorrow. Ook in Sicario overtuigt ze als geharde FBI agente Kate. Ze weet er echter ook voor te zorgen dat Kate menselijk blijft, hoewel de situaties waarin zij belandt ook iets anders vragen. Josh Brolin overtuigt als de macho Matt die alle middelen aanwendt om zijn doel te bereiken en eigenlijk geen tegenspraak duldt. Andere grote troef in de cast is Benicio del Toro als Alejandro. Deze mysterieuze toevoeging doet niet alleen hoofdpersoon Emily Blunt twijfelen aan het belang van haar aanwezigheid en of het geen wat ze doen wel goed is. Ook de kijker blijft lang in het ongewisse over zijn daadwerkelijke doel in het verhaal. Deze driehoekswerkverhouding verhoogd de spanning naast de confrontaties welke genadeloos rauw in beeld worden gebracht. Villeneuve bewijst wederom een ster in het vertellen van een aangrijpend verhaal te zijn, waarbij de grenzen van het moraal toelaatbare opgezocht worden. Hij gebruikt hier naast de acteurs, ook het sterke camera werk voor, waarbij hij mooie indrukwekkende shots afwisselt met af en toe zeer nare beelden die de gruwelijke realiteit van de strijd tegen drugs voelbaar maken. Dit in combinatie met een zeer naargeestige soundtrack, welke zodra de tonen starten je als kijker op het puntje van je stoel laten zitten, maken van Sicario zonder twijfel een van de beste films van dit jaar.