Een paar jaar geleden deed Ashton Kutcher een dappere poging in zijn droomproject om het icoon Steve Jobs te spelen in Jobs. Hoewel de gelijkenis treffend was bleek deze film niet in staat aan alle verwachtingen te voldoen. Toen afgelopen jaar Steve Jobs werd aangekondigd met, in eerste instantie Christian Bale in de hoofdrol, werd ik al enthousiast. Later werd bekend dat Michael Fassbender de hoofdrol zou overnemen, met Danny Boyle aan het roer en onder andere Kate Winslet als tegenspeelster, werd dit een project waar ik en vele andere naar uitkijken.
De film zoomt in op drie belangrijke periodes in het leven en carrière van Steve Jobs. Van de lancering van de Macintosh in 1984, de lancering van de Next in 1988 tot de glorieuze terugkeer bij Apple met de launch van de iMac in 1998. Buiten deze product lanceringen wordt er ook ingezoomd op het leven van Jobs, zijn halsstarrige houding en moeilijke relatie met collega’s, vrienden en dochter.
Steve Jobs heeft een riskante opzet, omdat het in tegenstelling Jobs geen lopend verhaal verteld, maar zich beperkt tot drie, overigens belangrijke, hoofdstukken in het leven van Steve Jobs. De uitvoering van Danny Boyle is echter nagenoeg feilloos. Door af en toe ook flashbacks te gebruiken worden, in verschillende hoofdstukken, ook de onderlinge verhoudingen duidelijk. Het sterke van deze biopic is dat deze een compromisloos beeld wilt schetsen van de persoon Steve Jobs. Tijdens deze stressvolle periodes komen ook de minder mooie kanten van Jobs aan het ligt. Zo is hij een persoon geweest welke geen compromissen toeliet, iets wat vele medewerkers regelmatig tot wanhoop dreef. Zijn visie was zijn alles en hij eiste dat van alles en iedereen die hem volgde. Michael Fassbender had van tevoren zijn twijfels vanwege het ontbreken van de gelijkenis met Steve Jobs. Danny Boyle koos echter voor de aanpak om Steve Jobs zo natuurgetrouw neer te zetten als persoon en er zullen weinige zijn dit beter hebben kunnen doen dan Michael Fassbender. Net als Steve Jobs heeft hij een natuurlijke charisma, maar weet hij ook een zeer sterke persoonlijkheid neer te zetten. Hij wordt hierin gesterkt door alle bijrolspelers en Kate Winslet in het bijzonder. De relatie tussen de twee voelt echt aan en feitelijk was zij een van de weinige personen die Steve Jobs echt kon raken en zijn respect had en nog belangrijker af en toe tot hem door kon dringen. De confrontaties met onder andere Steve Wozniak, sterk neergezet door Seth Rogen, zorgen geregeld voor het nodige vuurwerk in de verdere statische omgevingen waar de film zich afspeelt. Ook Jeff Daniels en Michael Stuhlbarg zorgen voor sterk tegenspel. Het is bijzonder te noemen dat deze film, hoewel het eigenlijk alleen bestaat uit conversaties, toch enerverend overkomt. Michael Fassbender is daarbij het stralende middelpunt, die de aandacht continue weet vast te houden en Danny Boyle weet met uitstekende regie en camerawerk het een levend geheel te maken. Het belangrijkste bij een film als deze is dat het de kijker het gevoel moet geven een inkijk te hebben gehad in het leven en gedachtegang van de hoofdpersoon. Danny Boyle weet dit met behulp van de magistrale Michael Fassbender voor elkaar te krijgen, zonder Steve Jobs enkel en alleen op een voetstuk te plaatsen en dat alleen al is een prestatie op zich.