André Young aka Dr. Dre (Corey Hawkins) wilt graag met muziek zijn geld verdienen en ook om zo het criminele leven in Compton te ontvluchten. Eric Wright aka Eazy E (Jason Mitchell) verdiend zijn geld met drugs dealen, wanneer Dre een voorstel doet om dat de rug toe te keren en samen muziek te gaan maken richt hij Ruthless Records op. Samen met O’Shea Jackson aka Ice Cube (O’shea Jackson Jr.), Lorenzo Patterson aka MC Ren (Aldis Hodge) en Antione Carraby aka DJ Yella maken ze muziek onder de naam N.W.A. (Niggaz Wit Attitudes). Wanneer hun eerste plaat Boyz-n-the-Hood meteen een groot succes wordt gaat Eazy E een deal aan met manager Jerry Heller (Paul Giamatti), die doet alsof hij het beste met hen voor heeft. Met hun muziek, attitude en talent vochten ze tegen de autoriteiten die hen onder de duim wilden houden. In hun teksten vertelden ze de waarheid over het leven in Compton en hoe o.a. de politie omgaat met gasten zoals zij.
De drie hoofdpersonen, Corey Hawkins, Jason Mitchell en O’Shea Jackson Jr., hebben nog niet heel veel acteerervaring, maar dit is totaal niet te merken. Voor O’Shea Jackson Jr. is dit zijn eerste acteerklus, maar hij zet deze rol heel goed neer. Hij zal daarbij vast wel goed gecoacht zijn door zijn vader, Ice Cube, maar alsnog moet hij het goed over kunnen brengen en dat deed hij. Alle acteurs zijn goed gecast, ook qua uiterlijk, ze lijken veel op de personen die ze neer moeten zetten en ook de karakters komen goed en duidelijk naar voren. Je hebt echt het idee dat je naar een film zit te kijken die destijds gefilmd is. Paul Giamatti speelt erg overtuigend een louche manager, waarbij je als kijker al snel een naar onderbuik gevoel van krijgt.
Een goede film die het begin van de carrières van grote artiesten van nu laten zien en waar ze allemaal tegen aan liepen, mee te maken kregen en waar ze voor moesten vechten. En niet alleen de eerdergenoemde artiesten, maar zo zie je ook 2Pac, Snoop Dogg en Warren G. voorbij komen. En ik denk dat vooral onze generatie, 30+ jaar, deze artiesten nog heel goed kunnen herinneren uit die tijd. De muziek is super in deze film, helemaal wanneer je opgegroeid bent met deze artiesten en je toentertijd ook al van deze muziek hield. Maar ik denk ook dat andere generaties dit wel kunnen waarderen, het is toch wel een begin geweest van vele artiesten en muziekstijlen waar we deze dagen nog steeds naar luisteren en door hun verhaal eromheen begrijp je bepaalde nummers en teksten ook nog beter. Deze film laat niet alleen hun leven in de muziek zien, maar ook het “gevecht” met en tegen de politie, die het toentertijd niet zo op donkere jongeren hadden. Er waren toen 2 bendes heel actief, the Crips en the Bloods, en de politie ging er toen snel vanuit dat iedere donkere jongen bij een van de bendes hoorden. En hierdoor kwamen er vaak onnodige en onterechte aanhoudingen, opstootjes en rellen (denk hierbij aan Rodney King), en ook dit komt goed naar voren. Ben je altijd al fan van hun allemaal, of 1 van hun geweest dan is het zeker een aanrader, maar ben je nooit fan geweest en/of zijn ze zelf totaal onbekend voor je, zelfs dan nog is het zeker een aanrader! De film zit goed in elkaar en het verhaal is boeiend en interessant genoeg om deze te gaan kijken.