Het inspirerende en waargebeurde verhaal van Jeff Bauman (Jake Gyllenhaal), een doodgewone man die het symbool van hoop werd na de aanslag op de Boston Marathon in 2013. In een poging de liefde van zijn ex-vriendin Erin (Tatiana Maslany) terug te winnen, wacht Jeff haar op bij de finish van de Boston Marathon op het moment van de aanslag en verliest daarbij beide benen. Met de steun van Erin en zijn familie gaat Jeff door een maandenlang fysiek en emotioneel revalidatieproces. Zijn familie zet hem op een behoorlijk voetstuk en zorgt dat hij veel in het openbaar moet optreden, maar kan hij deze druk, met alle trauma’s en het verlies van zijn benen wel aan?
Jake Gyllenhaal speelt deze rol ijzersterk! Ik denk niet dat er veel acteurs zijn die dit zo neer hadden kunnen zetten. Van een vrijgevochten jongeman, die niet geen doel had in zijn leven, naar een getraumatiseerde jongeman die moet leren om te gaan met zijn handicap, hulpbehoevend zijn, maar vooral die moet vechten om weer ergens te komen in het leven. En hoe ga je met de druk van held zijn om? Helemaal wanneer je jezelf totaal niet zo kan zien. Want hoe kan je jezelf nou als held zien als het enige dat je hebt gedaan je benen verliezen is? Elke stap en elke nieuwe fase in zijn leven zet hij even goed en overtuigend neer. Ik leefde helemaal met zijn personage mee en de film ontroerde mij dan ook regelmatig.
Tatiana Maslany is een goede tegenhanger voor Jake Gyllenhaal. Ook zij zet een ijzersterke rol neer en weet je echt te overtuigen. Zij moet niet alleen dealen met de strijd van Jeff, maar ook haar eigen strijd en schuldgevoel, want waarom kwam hij precies die dag wel zijn afspraken na? En daarbij ook nog de moeder van Jeff die haar weigert te accepteren. Je begrijpt haar gevoel en haar beslissingen zo goed, waardoor je echt diep respect voor haar krijgt!
Alle bijrollen zijn erg sterk en iedereen zit goed in zijn/haar rol, waardoor het een volwaardige en geloofwaardige film wordt waarbij niemand uit de toom valt. Miranda Richardson speelt Patty Bauman, de moeder van Jeff. Iemand die stiekem toch wel echt aan de alcohol verslaafd is, en denkt steeds het beste met haar zoon voor te hebben. Dit is echter niet altijd het geval, nou ja vaak niet. De achterliggende gedachte is vaak toch wel de aandacht die zij ook automatisch krijgt. Zonder dat ze een echte ladderzatte en altijd maar zwalkende dronkenlap is weet ze het zo overtuigend neer te zetten dat je al snel doorkrijgt dat die er altijd wel meer dan 1 lust en niet altijd even nuchter is.
Ik vond het een hele indrukwekkende film, die veel indruk heeft achter gelaten. Wat ik al eerder vertelde, deze film heeft mij echt weten te raken en ik was dan ook regelmatig ontroerd. De strijd die hij heeft moeten leveren met zijn ineens nieuwe status van held en dan nog de trauma van de aanslag, het verliezen van zijn benen en alle geliefden om zich heen is heel goed in beeld gebracht. Het is mooi dat ze het hele proces hebben laten zien en niet alleen de mooie of juist de niet mooie delen van zijn gevecht. Hierdoor krijg je een beter beeld hoe iemand zich voelt, wat ze doormaken en welke strijd ze moeten leveren, niet alleen lichamelijk maar ook zeker geestelijk. Voor de mensen om je heen zijn bepaalde stappen logisch, maar voor het slachtoffer/de patiënt zelf is dit niet altijd de meest logische stap omdat ze er simpelweg niet klaar voor zijn. En dat is iets wat de film erg goed liet zien.
Deze inspirerende en waargebeurde film is zeker een aanrader!! Met een prachtspel en een overtuigende hoofdrolrol van Jake Gyllenhaal