Twee jaar terug waren ze er weer, de Turtles, welke wereldwijd goed wist te scoren bij het publiek maar bij critici (waaronder ikzelf) op weinig steun kon rekenen. Er zat verdomd weinig nostalgie in de film verwerkt. En daarbij waren de Turtles welke daarvoor altijd als identieke vierling voortbewoog slechts te onderscheiden door hun kleur oogmasker en wapen, nu als 4 totaal verschillende formaat Turtles neergezet. Dankzij het succes van die eerste film was een vervolg onvermijdelijk en deze werd met angst en beven door mij bezocht wordt tijdens de publiekspremière.
De Turtles beschermen de stad nog altijd in het geheim vanuit het riool terwijl April nog altijd als hun compagnon fungeert tussen de mensen. De turtles komen er achter dat er plannen zijn om hun vijand Shredder te bevrijden tijdens zijn transport naar een zwaar beveiligde gevangenis. Shredder heeft een compagnon in de ingenieuze Dr Baxter. Tijdens hun poging deze ontsnapping te verijdelen, blijkt dat de Turtles nog een vijand hebben welke voor hun nog onzichtbaar blijkt. Met behulp van deze mysterieuze Krang creëert Shredder samen met Baxter twee gemuteerde handlangers Bebop en Rocksteady om zo hun plan om de wereld te onderwerpen te laten slagen.
Vanaf de eerste trailer werd duidelijk dat de makers naar de kritiek over het eerste deel geluisterd hadden. Ik kom dan ook eerst met een paar positieve veranderingen. Ten eerste het formaat van de Turtles, Raphael is niet meer zoveel groter dan de andere, alsof hij zwaar aan de anabolen zat. Het jammere hierin is dat Donnatello een afslankkuur heeft gekregen (de Turtles zijn altijd, ook in de nieuwe tekenfilms, van om en nabij dezelfde formaat geweest. Zo moeilijk is dat dus niet???). Shredder heeft een verjongingskuur gehad en loopt godzijdank niet rond in zijn terminatorachtige outfit. Daarbij keren oude favorieten Bebop en Rocksteady terug als de niet bepaald snuggere maar wel sterke handlangers van Shredder. Ook Casey Jones, gespeeld door Stephen Amell, doet zijn intrede in de franchise. Oja Megan Fox doet weer mee en voor de fans, ja, ze loopt er wat sexier bij als in het eerste deel. Met Laura Linney is er zelfs een echte karakter actrice binnen gehaald om de boel op te krikken. Is Out of the Shadows dan ook een betere film geworden dan zijn voorganger? Nee, niet echt. De makers wisten blijkbaar niet echt wat ze met het verhaal om de turtles heen moesten dus werd er gespeeld met de kwesties over broederschap, onderling vertrouwen en de wens om geaccepteerd te worden. Allen goede onderwerpen om apart en goed uitgewerkt te belichten maar nu komt het allemaal nogal zwak en voorspelbaar over. De actie is ook wat afgezwakt, waarbij het eerste deel in het vorige deel een zeer spectaculaire en goed opgezette actiescène had met een afdaling op een berg, ontbreekt het in dit deel aan een dergelijke actiescène hoewel er toch genoeg gebeurd. Het gegeven dat Nickelodeon de film mee geproduceerd heeft maakt ook dat de humor veelal geforceerd overkomt en daardoor vooral geschikt is voor de Nickelodeon doelgroep. Pas als ouders wel op, want Krang kan op zich best heftig overkomen voor de jongere kijkers gezien zijn nogal slijmerige, zeg maar gerust ranzige voorkomen. Wat deze film, voor het meer volwassenen publiek, overeind houdt is dat de nostalgie factor net wat groter is dan bij zijn voorganger.