De GVR is een van de bekendste verhalen van Roald Dahl welke in 1989 al eens in animatie vorm is uitgebracht. Nu Heeft Steven Spielberg zich ontfermt over dit project wat direct zeer hoge verwachtingen schept gezien zijn staat van dienst. Wij gingen er even rustig voor zitten aangezien de tekenfilm uit 1989 de tand des tijds niet heel goed heeft doorstaan.
De GVR verteld het verhaal van Sophie, een weesmeisje, wat aan slapeloosheid lijdt. Op een nacht ziet ze een groot en mysterieus wezen verschijnen en voordat ze het goed en wel beseft wordt ze meegenomen. Eenmaal bijgekomen van de schrik maakt ze kennis met de Grote Vriendelijke Reus. Zij is nu in Reuzenland en gelukkig wel bij de enige vriendelijke reus. De overige reuzen dragen toepasselijke namen als Slagersjongen, Bloedbottelaar en Bottenknager. Deze reuzen staan er om bekend van mensenvlees te houden en verdenken de GVR ervan weer een mens bij zich te houden. Sophie en de GVR bedenken een ingenieus plan om de reuzen te verslaan en de mensheid voorgoed te behoeden voor de mensetende reuzen.
Steven Spielberg heeft het verhaal volledig naar zijn hand gezet en weet uitstekend gebruik te maken van motion capture en 3D technieken om de reuzen en hun wereld tot leven te brengen. Ik zeg het niet snel maar de 3D ziet er adembenemend uit en werkt wonderwel uitstekend. De GVR gespeeld door Mark Rylence komt levensecht over en alle emoties komen sterk over. Daarbij weet Mark Rylence uitstekend de GVR uit de boeken over te brengen op een speelse en geloofwaardige manier met alle komische versprekingen die erbij horen. Ook Ruby Barnhill is een overtuigende Sophie waarbij ze zowel een vroeg volwassen meisje is als een speels en avontuurlijk kind. Is dit dan de gedroomde verfilming zoals Roald Dahl zelf ook graag gezien zou hebben. Ik durf daar volmondig nee op te antwoorden. Het sterke van al Roald Dahl zijn boeken was dat, hoewel veel jeugd en kinderboeken schreef, hij zijn verhalen voorzag van een duister randje. Dit duistere randje ontbreekt in zijn geheel in deze verfilming en dat beetje pit had de film wel kunnen gebruiken. The BFG blijft daardoor prachtig aan de buitenkant maar mist het venijn om echt tot leven te komen. Voor de kinderen blijft het een prachtig sprookje met genoeg humor en avontuur welke vermaakt van begin tot einde. Voor de volwassenen is het ellemaal heel braaf en ontbreekt de scherpte wat voor velen juist die Roald Dahl verhalen tijdloos maakte.