Animé komt elk jaar ook weer terug op het Imagine Fantastische Film Festival en in alle eerlijkheid zie ik daarbuiten eigenlijk veel te weinig van dit soort animatie films. Bij Imagine probeer ik er wel altijd ruimte voor te maken in de planning wat dit jaar ook weer lukte voor The Boy and the Beast. Het team achter deze film wist 3 jaar geleden te scoren met Wolf Children, een prachtig sprookje met hele mooie animatie welke wel behoorlijk zoet was. Met deze kennis ging ik rustig voor deze film zitten welke in de trailer in ieder geval meer humor beloofde dan in die van de makers hun voorganger.
De jonge Ren loopt weg van huis nadat zijn moeder is komen te overlijden. Contact met zijn vader heeft hij, sinds de scheiding van zijn ouders, niet. Op straat wordt Ren aangesproken door een zonderling figuur welke veel weg heeft van een beer. (Ik snap de link tussen de Beer en politie niet) Wanneer Ren op de vlucht slaat voor de politie duikt hij een steegje in waardoor hij in de Junta beland. In dit dierenrijk waar goden gemaakt worden komt hij in contact met Kumatetsu, een sterke maar onbehouwen krijger. Ren wordt omgedoopt tot Kyuta en wordt de eerste leerling welke Kumatetsu weet vast te houden. Wanneer Ren jaren later per toeval de weg terug naar de mensenwereld weet te vinden gaat het bij hem toch kriebelen om terug te keren. De timing valt echter zwaar net nu Kumatetsu staat voor zijn grootste uitdaging en de steun van zijn beste leerling wel kan gebruiken.
Waar de film opent met de eenzame Ren, die net zijn moeder verloren heeft, verwacht je eigenlijk een zoetsappig verhaal over hoe hij een nieuw vader figuur vind en toch opgroeit tot een verstandige jonge man. Ik wil niet zeggen dat er nergens de emokaart uitgespeeld wordt, maar Mamoru Hosada kiest er in tegenstelling tot zijn prijswinnende Wolf Children er toch voor om ,dit verhaal anders uit te spelen. Vanaf het moment dat Ren (later omgedoopt tot Kyuta) en Kumtetsu bij elkaar zijn heeft de film iets magisch, waarbij de twee heethoofdige karakters met regelmaat voor zeer komische momenten zorgen. Ook de bijfiguren om deze twee hoofdpersonages hebben zo allemaal hun eigen rol welke de band ook weer versterkt tussen de twee. In combinatie met de prachtige animatie zorgt dit voor een heerlijke kijkervaring. Het doet je de maker zelfs vergeven dat het thema over de terugkeer naar het mensenrijk door Ren, wel heel abrupt in het verhaal is verwerkt. Het sterke hierbij is wel dat ook deze overgang, hoewel abrupt, niet te geforceerd overkomt. De finale in Tokyo waarbij twee werelden samen komen is ronduit prachtig?en spannend te noemen. Ondanks de speelduur van bijna 2 uur verveeld de film nergens mede omdat de emotionelere momenten niet worden uitgemolken. Mamoru Hosada heeft in mijn ogen een zeer sterke opvolger voor Wolf Children afgeleverd welke voor jong en oud zeer geschikt is en ook beide serieus neemt in een mooi verhaal over verloren zielen welke hun bestemming weten te vinden.