De achtste film van Quentin Tarantino en net als Django Unchained wederom een Western. Wat was er een gedoe om deze film toen het eerste script uit was gelekt dankzij een van de agents van de acteurs die een rol zouden spelen in de film. Quentin was er klaar mee en besloot destijds de film eigenlijk niet meer te maken. Er kwam destijds wel een lezing met de gehele cast. Een lezing voor publiek wel te verstaan, welke met veel enthousiasme door de cast en publiek ervaren werd. Niet lang daarna besloot Quentin toch een nieuwe versie van het script te maken en tot opluchting van de acteurs toch over te gaan op het verfilmen van The Hateful Eight.
In tegenstelling wat er veel te lezen was gaat het verhaal niet over 8 premiejagers. Nee, het verhaal gaat over een premiejager Hangman John (Kurt Russel), die met zijn vangst, Daisy Demorgue (Jennifer Jason Leigh), op weg is naar Red Rock om haar te laten hangen en zijn 10.000 dollar beloning op te eisen. Onderweg komt hij collega Majoor Marquis Warren (Samuel L Jackson) tegen, wie met zijn dode vangst overvallen is door de sneeuw. Hij neemt hem met frisse tegenzin mee, samen met de voormalige outlaw Chris Mannix (Walton Gibbons), die claimt de nieuwe Sheriff van Red Rock te zijn. Zij moeten echter voor de sneeuwstorm schuilen in Minnie’s Haberdashery, waar zij niet de enige zijn. Met een oude generaal (Bruce Dern), een boer (Michael Madsen), de plaatselijke beul (Tim Roth) en de mysterieuze Bob, wie nu op de tent van Minnie past, kan het bijna niet anders of iemand is niet wie hij zegt dat hij is en een confrontatie lijkt onafwendbaar. De twee bountyjagers besluiten de handen in een te sluiten om beide hun bounties veilig te stellen.
Quentin Tarantino start de film met een lange uitgebreide shot in de sneeuw, welke ondersteund wordt door het sneeuwlandschap en de dreigende soundtrack van Ennio Morricone direct de sfeer schept. Dat is wel waar het begin van de film het van moet hebben, want zoals het een ouderwetse western betaamt is het tempo rustig, zeg maar gerust traag en wordt de aandacht vast gehouden door de acteurs, wie zeer aan elkaar gewaagd zijn. Met wederom een uitmuntende van Samuel L Jackson voorop (zal het hem nu weer eens minimaal van een Oscar nominatie opleveren?), waarbij in het begin de humor de overhand heeft neemt de spanning in Minnie’s Haberdashery langzaamaan toe en alle Tarantino fans weten wat dat vaak inhoudt. We kunnen verklappen, niemand komt er zonder kleerscheuren vanaf en je moet als kijker tegen een gezonde dosis bloed kunnen. Tarantino weet ook deze western weer volledig naar zijn hand te zetten en zal je als kijker toch een paar keer verontwaardigd en verbaasd achterlaten na weer een hoofdstuk. Naast Samuel L Jackson voelt ook Kurt Russell zich helemaal thuis in het genre en dit verhaal en leeft zich dan ook behoorlijk uit als de onbehouwen Hangman. De grote verrassing is echter Jennifer Jason Leigh als Daisy. Waar we al lang geen grote aansprekende dingen meer van haar gezien hadden weet zij als de asociale Daisy een paar keer de lachers op der hand te krijgen en weet je als kijker maar geen hoogte te krijgen wat er in hoofd van deze moordenares speelt. Is dit een Tarantino meesterwerk? Naar mijn mening niet, maar dat is een gevoel. Zelfs al is het geen meesterwerk, levert Tarantino geen slechte films af en dat is nu ook weer het geval. Want The Hateful Eight heeft gewoon een sterk verhaal en wordt gedragen door uitstekende vertolkingen en voor mij viel de speelduur van 2uur en driekwartier mee (3uur wanneer je naar de 70MM versie gaat). Maar deze zal voor velen minder swingend aanvoelen als bijvoorbeeld Django Unchained, mede door het rustige tempo en dat de film zich grotendeels afspeelt tussen vier muren.