Michiel Huisman mag zich op dit moment wel een van de meest gerespecteerde Nederlandse acteurs in Hollywood noemen (Sorry Carice heb hem op dit moment echt hoger zitten) Zonder zich kapot te werken met dubieuze b film projecten of probeert te teren pretty boy rollen focust hij zich regelmatig op kwaliteits projecten zoals The Invitation, Orphan Black, Treme, Game of Thrones en natuurlijk een hoofdrol in The Haunting of Hill House. Waarbij opvalt dat zijn Engels/Amerikaans ook nog eens zeer overtuigend overkomt. Dat hij weer een hoofdrol te pakken heeft was voor mij geen verrassing en of hij zou kunnen overtuigen als sekte leider hoeft niemand na het zien van The Invitation zich ook niet meer af te vragen.
Selah is een jonge meid welke lid is van een sekte welke op de Shepard na volledig bestaat uit vrouwen. Hierin is de rolverdeling dat een aantal dames zich zijn vrouwen mogen noemen en dat jongere allen zusters zijn. Selah blijkt echter steeds meer een buitenbeen te worden welke ook nog wordt geteisterd door andere duistere visioenen. Zij zet zet zich steeds meer af tegen de groep, maar krijgt zo ook steeds meer de aandacht van de leider met alle gevolgen van dien.
The Other Lamb is geen standaard filmpje, zoals is dat vaak het geval is met psychologische drama’s met een horrorrandje. Het verhaal kabbelt eigenlijk heel rustig voorruit en kent qua verloop eigenlijk niet veel verrassingen. De regisseur zet vooral in op het scheppen van de sfeer en het tonen van de rolverdeling. Hierdoor vergt de film wel een zekere toewijding van de kijker om door te zetten. Er valt natuurlijk wel genoeg onderhuidse spanning te voelen echter zakt deze ook regelmatig weg. Wat dat betreft had er net wat meer tempo in de neerwaartse spiraal mogen zitten dan nu het geval is. Aan de cast ligt het in ieder geval niet. Michiel Huisman overtuigd als de zichzelf aan Jezus spiegelende Shepard. Manipulatief en charmant zijn hier de belangrijkste eigenschappen. Het sterkste punt van de film is echter Raffey Cassidy als Selah. Zij had hiervoor al aardig wat bijzondere bijrollen op haar naam waaronder in The Killing of a Sacred Dear. Nu heeft ze echter de hoofdrol en ook hierin weet zij zeker te overtuigen. De twijfels welke bij Selah groeien en botsen met haar toewijding naar de leider komen sterk over. Hierdoor komen met name de scenes tegenover Michiel Huisman schrijnend tot naar over omdat hierin echt een machtsspel wordt gespeeld waarin vernedering niet wordt geschuwd. Het zijn deze momenten waarop The Other Lamb aan kracht wint. Het siert regisseur Malgorzata Szumowska dat zij er vooral voor kiest met zo min mogelijk dialoog te werken maar meer in het beeld van de ogen en het lichaamstaal te werken. Aan de andere kant zet het verhaal net niet op die manier door waardoor de aandacht automatisch vastgehouden zou worden. The Other Lamb wordt gedragen door de sterke vormgeving, het sfeervolle camerawerk en de sterke vertolkingen. Het is echter niet de meest toegankelijke film terwijl hiervoor wel mogelijkheden lagen.