Robert Zemeckis heeft in de loop der jaren een aardig C.V. opgebouwd met klassiekers als Back to the Future, Forrest Gump en meer recent Flight met Denzel Washington. Zijn films blinken bijna allemaal uit in een hoge amusementswaarde en welke gesterkt wordt door een goed verhaal en zijn vermogen om een goed verhaal over te brengen. Met The Walk wilt Robert Zemeckis daar een nieuw hoofdstuk aan toevoegen, waarbij, naast het bijzondere verhaal, de verloren Twin Towers een mooie rol spelen.
The Walk vertelt het spectaculaire waargebeurde verhaal van een jonge Fransman, Philippe Petit (Joseph Gordon-Levitt). Al op jonge leeftijd raakt Philippe geobsedeerd door het circus leven en dan met name door de koorddansers. Wanneer hij in de leer gaat bij de oude Papa Rudy (Ben Kingsley) krijgt hij de smaak van het koorddansen te pakken. Nog in Frankrijk wonend wordt hij geraakt door een artikel in een tijdschrift wat hem zijn ultieme doel oplevert. Samen met een groep enthousiaste handlangers wil Petit zijn onmogelijke en illegale plan realiseren: op enorme hoogte over een koord lopen dat gespannen is tussen de Twin Towers van het World Trade Center in New York. Gedreven door blinde ambitie trotseren de onverschrokken Petit en zijn team talloze obstakels, levensgevaarlijke situaties en tegenslagen om hun krankzinnige plan te laten slagen.
The Walk verteld het waargebeurde, maar ongelooflijke, verhaal van Philippe Petit en hoewel waargebeurd kan ik het eigenlijk nog steeds niet geloven. Dat is tevens ook een van de sterkste punten van de film, helemaal als je het verhaal nog niet kende (iets wat velen helaas misschien wel zullen gaan doen, maar doe dit dan na het zien van de film). De opzet dat Philippe ons meeneemt in zijn verhaal geeft het geheel een avontuurlijk gevoel en wanneer je niet bekend bent met het verhaal laat je ook gissen naar de afloop. Joseph-Gordon Levitt zet weer een overtuigende hoofdrol neer, waarbij hij ook dwangmatige kanten van Philippe naar voren komen, zij het wel beperkt, want bovenal blijft hij zeer charmant. Hij krijgt hierin goed tegenspel van Charlotte Le Bon, als Annie zijn grote liefde, en Clèment Sibony als zijn vaste fotograaf en grote fan Jean-Louis. Ook Ben Kingsley weet van zijn kleine rol weer iets bijzonders te maken als Papa Rudy, waarbij hij duidelijk geniet van het speelse karakter wat hij mag spelen. Feit blijft echter dat alle acteurs feitelijk een ondergeschikte rol spelen tegenover het verhaal, welke naast het ongelofelijke gegeven vooral dient als eerbetoon aan de indrukwekkende Twin Towers. Het verhaal is net heist film, waarbij eerst de motivatie van de hoofdpersoon wordt uitgelicht en daarna de crew wordt samengesteld en het plan tot stand gaat komen. Hoewel hij altijd charmant overkomt, komen de dwangmatige kanten van Philippe wel naar voren in het verhaal zonder dat je als kijker je sympathie verliest voor hem. En net wanneer je het gevoel krijgt dat het langdradig wordt is daar de finale en wat voor een. Ik ben, zoals in andere recensies gebleken is, geen voorstander van 3D en helemaal niet als het weinig tot niets toevoegt. The Walk weet echter gedurende de film al een aantal maal 3D overtuigend van het beeld te laten komen en over de finale met de Twin Towers zeg ik alleen je moet geen hoogtevrees hebben, want de hoogte wordt op een machtige manier tot leven gewekt waardoor je jezelf ook op een paar honderd meter hoogte waant.
The Walk is een echte publieksfilm met humor, avontuur en een beetje drama en weet ondanks dat het verhaal op een gegeven moment iets inkakt zeer mooi en sterk te eindigen en is tegelijk een mooi eerbetoon aan de verloren Twin Towers.