Joshua Connor (Russel Crow) is een boer, die met zijn vrouw Eliza (Jacqueline McKenzie) en hun 3 zonen, Art “Artie” (Ryan Corr), Edward (James Fraser) en Henry (Ben O’Toole) in Australië woont. Vier jaar nadat zijn zoons naar Turkije vertrokken om mee te vechten in de slag van Gallipoli, in de eerste wereldoorlog, zijn ze nog steeds vermist. Hij beloofd zijn vrouw om hun zoons te vinden en vertrekt dan ook naar Turkije om daar zijn zoektocht te beginnen. Luitenant Cyril Hughes (Jai Courtney) is met zijn bataljon op Gallipoli om de gesneuvelde Amerikanen een eervolle plek te geven en krijgt hierbij hulp van de Turkse Major Hasan (Yılmaz Erdoğan) die gestreden heeft tijdens deze slag. Op het eiland Gallipoli komt Joshua Connor er achter dat Edward en Henry het niet overleefd hebben, maar dat Art gevangen is genomen en mogelijk nog leeft. Met de hulp van Majoor Hasan gaat hij opzoek naar zijn zoon Art.
Het regiedebuut van Russel Crow waarin hij ook de hoofdrol speelt, en hij had een slechtere film neer kunnen zetten. Deze rol past goed bij Russel Crow en hebben we ook al vaker van hem gezien, maar hij zet hem wederom goed neer. Hij speelt een gebroken vader die door het vuur gaat voor zijn kinderen en laat zich niet snel uit het veld slaan. Jai Courtney vind ik persoonlijk niet echt een veelzeggende acteur en heeft voor mij nog niet een keer echt iets toegevoegd aan een film. En helaas was dat in deze film ook weer het geval, hij is niet zo zeer een slechte acteur, maar heel goed wil ik hem ook niet noemen. En tegenover Russel Crow val je dan al snel in het niet. Yilmaz Erdoğan is in Hollywood films nog onbekend, maar laat hier wel zien dat hij een goede acteur is en waarom hij in Turkije al flink wat films op zijn naam heeft staan. Hij speelt een Turkse majoor die deels in tweestrijd is, hij heeft meegevochten op Gallipoli maar moet ook Luitenant Hughes helpen met het onderscheiden van de Turkse en Amerikaanse soldaten die gesneuveld zijn, waardoor hij de slag deels weer opnieuw beleefd. De film begint tijdens de veldslag op Gallipoli in 1915, tijdens de eerste wereldoorlog, na deze scene schiet je meteen naar 4 jaar later, dat komt wel even warrig over. Maar als snel heb je door hoe het allemaal in elkaar steekt en waarom ze zijn begonnen met deze scene. De trailer doet je vermoeden dat het een stevige film is met veel oorlog scenes, maar dat valt bij het zien van de film erg mee. Het gaat vooral om het verhaal van Joshua Connor, die opzoek is naar zijn zonen waarbij je af en toe een terugblik te zien krijgt van de oorlog. Zolang Joshua in Turkije is verblijft hij in een hotel, die geronnen wordt door Ayshe (Olga Kurylenko), een Westerse Turk en haar traditionele zwager Omer (Steve Bastoni). Hij raakt bevriend met haar zoontje Orhan (Dylan Georgiades), deze verhaallijn is wel een mooi toevoeging aan het verhaal. Het laat de traditionele gewoontes van Turkije zien, en hoe men toen over Australiërs en Engelse dachten in Turkije.
Een hele mooie film, met af en toe een lach en voor sommige misschien ook wel een traan.