Ik was al reeds eerder geweest dan mijn collega Mark de Vogel, maar dan naar de Nederlandse versie. Buiten dat we beide anders naar een film kijken is het ook altijd een verschil of de Nederlandse gesproken versie net zo werkt en overkomt als de originele.
In dit derde deel werkt Gru nog altijd voor de AVL samen met zijn vrouw Lucy, zij het met wisselend succes. Superschurk Balthazar Bratt weet namelijk telkens te ontsnappen. Wanneer de Minions ook nog eens gaan rebelleren lijkt alles om Gru heen in te storten tot hij het bericht krijgt een tweelingbroer te hebben. Dru wilt graag zijn schurkachtige broer Gru leren kennen en heeft daar zo zijn eigen redenen voor. Ondertussen wilt Gru nog altijd zijn aartsvijand Balthazar Bratt te grazen nemen, maar of dat niet ten kosten gaat van andere is maar de vraag.
Zoals bij veel franchises is het altijd de vraag wanneer komt de klad erin en gaat het publiek genoeg krijgen van de zoveelste herhalingsoefening. Wat dat betreft houden ze bij Illumination vast aan de succesformule waarbij het verhaal ondergeschikt is aan het vermaak wat geboden dient te worden en dat is jammer aangezien bij elke film er eigenlijk wel een goed idee ten grondslag ligt, zo ook hier. De schurk in kwestie Balthazar Bratt is een gevallen jaren ’80 kind tv ster welke in de vergetelheid raakte toen hij ouder werd en zijn schattigheid verloor (klinkt een dergelijk scenario iemand bekend in de oren) Hij besluit dan op latere leeftijd daadwerkelijk de boef te worden welke hij op tv al vertolkte om zijn roem te heroveren. Dit gegeven had volledig uitgewerkt en uitgebuit kunnen worden met heel veel humor voor jong en oud. Echter blijven de makers hangen bij een stereotype dat al dansend op lekkere foute jaren ’80 tracks zijn misdaden pleegt. Leuk, maar had fantastisch kunnen zijn. Zo ook de reunie met de verloren tweelingbroer en de breuk met de minions. Hoewel die eerste nog aardig is uitgewerkt, lijken de Minions in een eigen en andere film te zitten tot de makers het nodig vonden iedereen weer bij elkaar te brengen. Het laatste onderdeel was Lucy die nu getrouwd met Gru toch de moederrol op zich moet nemen iets wat voor een paar leuke situaties zorgt, maar wederom hier had veel meer in gezeten. Illumination kiest met dit derde deel voor veilige optie om vooral leuke situaties voor te schotelen. Hierdoor blijft het voor de kinderen zeer vermakelijk, maar door heel veel te willen vertellen in weinig tijd zullen de critischere kijkers(lees volwassenen) zich minder weten te vermaken dan de vorige delen. Tot zover de kritische noot, want er valt uiteindelijk genoeg te genieten van de film. De humor vanuit de Balthazar Bratt en de Minions is zeer geslaagd en en ook in de Nederlandse versie werken de meeste grappen uitstekend en het mag gezegd worden Carlo Boszhard weet in de deze versie op zeer humoristische wijze de schurk een stem te geven. Verschrikkelijke Ikke is uiteindelijk een van de veiligste keuzes deze zomer om met het hele gezin naar toe te gaan.