Ondanks het feit dat er een berg producties zijn opgeschoven door de coronacrisis is het geen slechte tijd voor horrorliefhebbers. Vooral de wat kleinere producties krijgen nu veel meer de kans in de bioscoop waardoor de keus voor de liefhebbers groter is dan normaal (vaak slechts 1 of met gods gratie 2 horrortiltels in de bioscoop) Waar de afgelopen weken The Wretched (verrassend sterk) Bacurau (niet echt horror op het einde na dan) komt deze week dus We Summon the Darkness uit en krijgen we nog Follow Me en The Rental welke de komende weken uit komen. Oftewel genoeg afwisseling maar is het ook allemaal het aanzien waard?
Drie vriendinnen, Alexis, Val en Beverly zijn onderweg naar een rockconcert. Eenmaal daar ontmoeten ze drie jongens waar ze onderweg nog een aanvaring mee hadden gehad. Na een zeer geslaagd concert besluiten de meiden de jongens uit te nodigen om het feestje bij Alexis thuis voort te zetten. Te midden van de jaren ’80 is er ook een cult waarbij veelal jongeren het slachtoffer worden van gruwelijke bloedbaden met een occulte inslag. Wat een feestje had moeten worden voor dit zestal krijgt al snel een gruwelijke wending.
We Summon the Dakness speelt zich af in de jaren ’80 en wat betreft vormgeving ademt de film dit ook echt uit. Het helpt natuurlijk ook dat dit het gouden tijdperk was voor de B-film slashers. Wat bloederigheid betreft doet deze film dan ook zeker niet onder voor deze voorbeelden. Het verhaal helaas ook niet of beter gezegd deze overstijgt het gemiddelde ’80s slasher plot niet. Wat als een verrassende wending moet doorgaan ziet iedereen van mijlenver aankomen. Wat het minder erg maakt is dat de acteurs, met Logan Miller, Alexandra Daddario en Johnny Knoxville toch niet de meest onbekende namen, vol overtuiging er het beste van maken. Met name Alexandra Daddario leeft zich met zichtbaar plezier uit en overtuigt van begin tot eind. Ook de zieke bijrol van Johnny Knoxville als tv geestelijke draagt bij aan het kijkplezier. We Summon the Darkness is niet bepaald vernieuwend en je ziet van mijlenver al wat er komen gaat. In het midden zakt ook het tempo even weg. Gelukkig eindigt de film wel weer op een highnote waardoor de film toch wel het aanzien waard is.