2016 en het is alweer de beurt aan de 6de X-Men film en de 9de binnen dit universum (wanneer je de Wolverine en Deadpool films mee rekent). Het is inmiddels ook de 4de film geregisseerd door Bryan Singer, de man welke destijds de eerste 2 films regisseerde waarna iemand anders het stokje overnam voor het toch iets teleurstellende derde deel. In een jaar met veel superheldenfilms is Apocalypse de derde grote titel (tegenover BvS en Civil War), waarbij het te hopen is dat niveau van BvS natuurlijk nooit bereikt gaat worden.
In X Men Apocalypse bevinden we ons nu in de jaren ’80. Professor Xavier (James McAvoy) is succesvol zijn school for the Gifted aan het uitbouwen, terwijl Hank McCoy hem hierbij assisteert. Mystique (Jennifer Lawrence) en Magneto (Michael Fassbender) zijn ondertussen uitgewaaid over de wereld en eigen levens gaan leiden. Magneto heeft zelfs een gezin gesticht onder een nieuwe naam. In Egypte wordt echter een oude macht tot leven gewekt welke duizenden jaren lag te rusten. En Sabah Nur was in de tijd van de Egyptenaren en Farao’s een god en eenmaal weer levend ziet hij het als zijn missie om de wereld opnieuw op te bouwen en zich te ontdoen van de zwakkere. Uiteraard heeft hij hier niet gerekend op de X-Men, maar zijn deze wel opgewassen tegen de vernietigende kracht van Apocalypse en zijn ‘Four Horsemen’?
Over de intro van de film, waarin we meegenomen worden naar de geschiedenis van Apocalypse en Sabah Nur, niets dan goeds. Ook de switch naar de jaren ’80 waarin het verhaal zich afspeelt gaat in eerste instantie weinig mis. Bijna alle bekende gezichten uit Days of Future Past passeren de revue. Vanaf de herrijzenis van Apocalypse gaat het echter bergafwaarts met film. Bryan Singer liet voorheen zien een vlot lopend verhaal te kunnen vertellen met veel personages waarbij de film dynamisch in beweging bleef. In Apocalypse lijkt hij dit volledig kwijt te zijn en komt de film heel episodisch over waarbij je van moment tot moment leefde. Ik miste alleen nog de reclame blokken anders had ik echt het gevoel gehad naar een serie te kijken. De acteurs zelf zijn echter allemaal in goeden doen waarbij James McAvoy vooral in het begin aardig komisch uit de hoek komt. Michael Fassbender maakt wederom indruk als de getergde Magneto, wiens wantrouwen in de mensheid in de film zeer dramatisch terecht lijkt te zijn. Jennifer Lawrence schittert weer als Mistique/Raven, waarbij ze verrassend weinig fysieke actie scènes heeft, iets wat in de voorgaande delen toch veel meer het geval was. Ook Nicholas Hoult is weer terug als Beast, hoewel het lang duurt voordat hij die gedaante weer aanneemt. Leuke toevoeging zijn de jongere versies van de X-Men uit de originele trilogie. Met Sophie Turner als Jean Grey en Tye Sheridan als Scott Summer/Cyclops zijn er voor beide rollen overtuigende acteurs gevonden. Voor de fans zijn er nog een paar oude bekende die in jongere versies te zien zijn zoals Storm, maar ook Jubilee (vooral uit de comics en de tekenfilmserie). Grote vraag was natuurlijk lange tijd of Wolverine ook in dit deel zijn opwachting zou gaan maken. De trailer verraadde natuurlijk al een beetje zijn aanwezigheid, maar de criticasters die de X-Men teveel om hem vonden draaien kunnen hun hart ophalen, want dat is in deze film absoluut niet het geval. Buiten dat het geheel episodisch overkwam leek men met deze film teveel verhalen te willen vertellen waardoor het lang wachten was op een climax, welke in alle eerlijkheid lichtelijk voorspelbaar was en ook nog eens niet geheel wist te overtuigen. Doordat er een aantal zijwegen ingeslagen wordt is er eigenlijk te weinig aandacht voor Oscars Isaacs Apocalypse. Hoewel dreigend komt zijn Apocalypse maar matig tot leven vanwege gebrek aan motivatie en verhaal. Bryan Singer wilde in dit deel gewoonweg teveel vertellen waardoor geen van de verhalen je alskijker echt weet te pakken. Alhoewel met dit derde deel letterlijk de grootste dreiging was voor de X-Men en de aarde was dat qua spanning maar mondjesmaat te merken. Wat humor betreft viel het ook allemaal een beetje tegen en is het aan Evan Peters als Quicksilver te danken dat er nog wat te lachen viel. Buiten dat was zijn aandeel in het gevecht op het einde misschien klein, maar wel het leukste om te zien. De film knalt natuurlijk wel op het grote scherm en zit ook weer bomvol (3D) special effecten. Het is alleen jammer dat de makers iets heel belangrijks vergaten, en dat is dat de actie niet te snel moet gaan, want dan gaat het 3D beeld juist tegen werken omdat het beeld dan te vaag wordt en moeilijk te volgen is (Wanneer gaan filmmakers het nou eindelijk leren dat 3D in weinig gevallen niets meer toevoegt dan een beetje diepte tenzij je dingen het scherm uit laat slingeren). Het was ook jammer te zien dat sommige effecten er toch wat goedkoop uitzagen. De soundtrack was echter wel weer sterk en wist de juiste sfeer bij alle stukken te ondersteunen. Wederom was het Quicksilver die bij zijn actie het beste stukje op had aangezien de film zich in de jaren ’80 afspeelt klinkt dit ook lekker retro. Als geheel valt de film zeker bij zijn voorgangers toch wat tegen, maar het allerbelangrijkste is dat het publiek vermaakt wordt en dat krijgt de film grotendeels wel voor elkaar.