Vorig jaar werd Zomer bij het Nederlands Filmfestival maar liefst 3 keer genomineerd voor een Gouden Kalf en hoewel geen een gewonnen heeft, was er wel duidelijk dat dit een bijzondere film moest zijn. Toen dit jaar de film ook de publieksprijs op de roze filmdagen won wilde wij toch graag meer weten.
De zestienjarige Anne (Sigrid Ten Napel) groeit op in een klein dorp tussen de uitgestrekte velden en waar de overal aanwezige energiecentrale het landschap bepalen. Het is een lange, hete zomer wanneer Anne en haar vriendengroep brengen hun dagen door met rondlummelen en jakkeren over landwegen. Het is een tijd van avontuur, ontluikende seksualiteit en de eerste stappen naar volwassenheid. De stille, verlegen Anne probeert erbij te horen, maar voelt zich vervreemd van haar vrienden. Wanneer Lena (Jade Olieberg), ronkend met haar motor de broeierige stilte komt verstoren, raakt Anne in de ban van haar. Lena is opgewekt, stoer, uitdagend en vooral anders. Dan komt het erop aan: durft Anne ook anders te zijn, terwijl alles verder hetzelfde blijft?
Zomer kijkt om te beginnen lekker weg met zeer natuurlijke vertolkingen, waarbij zowel de jonge als de oudere cast zeer gelijkwaardig overkomen. De sfeer van Brabantse gemoedelijkheid gecombineerd met het eigengereide van een boerendorp geeft de film een aparte sfeer mee. Sigrid Ten Napel die Anne, oftewel de stille, speelt zet deze tiener die haarzelf probeert te ontdekken ontwapenend neer. Het erbij willen horen terwijl dit niet geval is, is misschien wel het meest herkenbaar voor late tieners. Ook de klik met Lena (Jade Olieberg) is voelbaar en zodra ze samen spelen spettert de chemie dan ook van het scherm. De vele zijwegen, welke voorbij komen en waar naar gehint wordt, worden helaas niet allemaal volledig benut. In sommige gevallen is dat op zich niet erg, omdat sommige zijwegen vooral een sfeertekening zijn, zoals tienerzwangerschappen. Maar andere, zoals een familielid welke substantieel mishandeld wordt of de broer van Anne welke ook het leven van het dorp wilt ontvluchten, blijven voor mijn gevoel teveel op de achtergrond hangen Gelukkig stoort dit nergens echt, maar het had de film alleen wat meer body gegeven waar het nu vooral een ‘coming of age’ verhaal blijft. Wat betreft de gouden kalveren nominaties kan ik deze alleen maar terecht vinden, hoewel ik Martijn Lakemeier als der broer ‘Peer’ eerder genomineerd had dan Steef Cuijpers als haar vader.
Het bijzondere is dat deze film, naast dat ie in verschillende filmhuizen draait, ook op on demand te bestellen is om thuis te bekijken.