Zootropolis, de grote stad waar alles gebeurd. Daar waar alle dieren, groot klein jagers en prooi, samenleven. In Zootropolis is die scheidslijn tussen jagers en prooi weggevallen. Daar zijn alle dieren gelijk.
Het verhaal begint met een klein konijntje, Judy Hopps genaamd. Dochter van worteltelers, wonend op het platteland. Zij heeft één droom, zij wil politieagent worden. Helaas is dat voor een klein konijntje een enorme uitdaging. Judy gaat die uitdaging aan en krijgt het voor elkaar door middel van hard werken en doorzetten om inderdaad agent te worden in de grote stad Zootropolis. Aangekomen in de grote stad meldt zij zich voor haar eerste briefing bij de politie van Zootropolis. Haar baas, de grote stier Chief Bogo, vindt zo’n klein konijntje maar niets en geeft haar dan ook de baan van parkeerwacht. Niet bepaald waar Judy Hopps altijd van gedroomd heeft, maar deze taak gaat zij niet uit de weg en gaat aan de slag. Vol overgave schrijft zij de hele dag parkeerbonnen uit. Bij de ijscowinkel komt zij in contact met de vos Nick Wilde. Nick lijkt n liefhebbende vader te zijn die zijn zoon graag een ijsje gunt, maar de baas van de ijscowinkel wil hem niet helpen. Judy schiet te hulp, en zo ontstaat het eerste contact. Nick blijkt echter een kleine oplichter, iets waar Judy gauw achter komt. Zij treft Nick aan bij n oplichtingszaak en wil daar werk van maken. Ondertussen is het politiekorps druk bezig met het oplossen van de verdwijning van maar liefst 15 dieren in Zootropolis. Judy wil ook graag meehelpen, maar wordt tegengewerkt door haar baas, Chief Bogo. Dan verschijnt er een ottervrouwtje, Mevrouw Otterton, die naarstig op zoek is naar haar man. Judy wil deze zaak gaan aanpakken en wordt hierbij gesteund door de locoburgemeester (Jenny Slate, een lief schaapje). Nu kan Baas Bogo niet meer om haar heen en geeft Judy 48uur om de zaak op te lossen. Judy krijgt Nick zover om haar te helpen en samen gaan zij op pad. Gaat het Judy Hopps lukken deze zaak binnen 48uur op te lossen?
Een mooi verhaal, met alle elementen die een film de moeite waard maken om te kijken. Plezier, verdriet, hoop, spanning en onbegrip, aan elkaar gesmeed met heel veel humor. Over hoe een klein konijn ook groot kan zijn, en dat je als je maar wil je alles kan bereiken, zolang je je best maar doet. Het was mijn eerste film in 3D, en ik moet zeggen dat ik blij verrast was. Geen enge beesten die ineens vlak voor je neus zaten, maar gewoon een film met een mooie grafische diepgang. Mooie animatie, dieren duidelijk herkenbaar. Veel details, er gebeurde veel op het scherm, maar niet op een storende manier. Het gaf gewoon duidelijk weer hoe druk het is in een grote stad. De grappen waren voor jong en oud, daarmee bedoel ik dat er grappen in zaten op kinderniveau en grappen op volwassenniveau. De kindergrappen waren niet storend of flauw, en goed te begrijpen voor de kleinere kijker. De lach had vooral te maken met het uitvergroten van karaktereigenschappen van de dieren. Dus de luiaard die Flash heet, maar ondertussen niet vooruit te branden is. De Yak, waarbij de meteen denkt “ieuwww,jak!”, de wezel die op straat sneaky de boel oplicht enz. Het verhaal was in zoverre voorspelbaar dat je weet dat het goed afloopt, alleen de weg ernaartoe zat wel vol verrassingen en leuke kwinkslagen. Ook het plot was verrassend, en dat maakte het onverwacht. Het is een feel-goodmovie, met een mooie onderliggende boodschap : zolang je je best maar doet kan zelfs het kleinste konijntje uitgroeien tot een held!
Kortom, een aanrader voor jong en oud. Ik was naar deze film met mijn vriend en twee boefjes van 6 en 7 en wij hebben ons allemaal goed vermaakt.