Een paar weken geleden werd ik verrast met de trailer voor deze serie en ik had meteen zoiets van what the F***. Dit ziet er vet uit, een beetje vreemd, maar wel cool zeg maar. En aangezien ik een mooi Netflix abonnement heb en wat afwisseling zocht voor mijn Sons of Anarchy bingewatch sessies waagde ik mij dit weekend aan deze serie.
James is een aparte jongen van 17 die zichzelf als psychopaat ziet. Al zolang hij zich kan herinneren voelt hij niets, Het enige wat hem bij bleef zijn de lange reeds dieren welke hij door de jaren heeft afgemaakt. Het wordt dus tijd voor iets groters. Dan wordt hij op school aangesproken door Alyssa, een meid welke op het punt staat zich tegen alles en iedereen af te zetten. Zij ziet in het buitenbeentje James de ideale mogelijkheid om zich af te zetten en James ziet in Alyssa zijn eerste potentiële menselijke slachtoffer. De twee besluiten ervandoor te gaan met de auto van James zijn vader. Al snel raken de twee verzeild in gewelddadige situaties waardoor zij gezocht worden door de politie.
The End of the F***ing World is gebaseerd op de Graphic Novel van Chuck Forseman. Ikzelf ben niet bekend met dit verhaal, maar het gegeven en de opzet van de trailer sprak mij direct aan. Gelukkig voldeed serie vanaf moment één aan mijn verwachtingen. De serie probeert nergens geforceerd hip over te komen en de twee jonge hoofdrolspelers Jessica Barden en Alex Lawther komen zeer natuurlijk over als de jonge Alyssa en James. Alle onzekerheden van tieners plus de ongemakkelijke omgang met andere en elkaar zorgt voor een paar briljante momenten. Buiten dat het verhaal gewoon verteld wordt krijgen we als kijker ook tussendoor een kijkje in wat er in de hoofden van de twee tieners omgaat. Alle onzekerheden die normaal zijn bij tieners maken dat het verhaal ondanks zijn bizarre verloop toch echt aanvoelt waardoor je de twee vreemde eendjes het beste gunt en daarbij hoopt op een goede afloop. Of dat er ook inzit laat ik uiteraard in het midden. Wat ik wel kan zeggen is dat de opzet van rond de 20 min per aflevering verrassend goed werkt en met slechts 8 afleveringen ben je niet eens een hele dag kwijt om een seizoen erdoorheen te jagen. Ondanks de korte speelduur voelt het geheel totaal niet gehaast aan en de makers hebben wat dat betreft een goede structuur en verhaaltempo te pakken. De serie is enerzijds minder hard dan ik verwacht had, maar dankzij flashbacks komen sommige situaties extra hard over waardoor je de twee hoofdpersonages beter begrijpt. The End of the F***ing World is wat mij betreft een aanrader voor een ieder die wel eens wat anders wilt zien dan de meeste superhelden-, horror-, fantasie- misdaadseries welke tegenwoordig bij velen worden versleten.
Trailer
