Een tijd terug kregen we een aankondiging binnen van het Spanish Film Festival welke hun eerste editie in Amsterdam zouden hebben. Ik die tot mijn grote schande moet bekennen dat ik de laatste jaren veel te weinig van het internationale Cinema mee heb gekregen zag hier een uitgelezen kans om een inhaalslag te doen. Niets bleek echter minder waar want chronisch tijdsgebrek was helaas weer de oorzaak dat ik (gelukkig wel) alleen de openingsfilm bij kon wonen van het festival.
Met een opening in het Tuschinski theater zet het festival wel direct een statement neer en met de openingsfilm La Isla Minima (Winnaar 10 Goya awards) een titel die aangeeft dat ze de Spaanse Cinema op de kaart willen zetten i Nederland buiten dat het land Spanje gepromoot wordt. De entree van het Tuschinski Theater straalt al wat uit maar er was nu een fotohoek gecreëerd waar mensen met de 2 speciale gasten, Nerea Barros en Jesús Castro, op de foto konden voordat we de zaal ingingen. Na een korte introductie en wat dankwoorden over en weer kregen we eerst een filmpje over Andalusië te zien en waar de openingsfilm zich ook afspeelt. En eerlijk is eerlijk buiten dat het vele adembenemende locaties heeft zijn er in het verleden al genoeg toptitels geweest die 1 of meerdere scenes bevatten welke in dit prachtige gebied zijn geschoten.
Na het toch wel indrukwekkende La Isla Minima (Review volgt binnenkort) was er tijd voor een korte Q&A met de 2 speciale gasten, Nerea Barros en Jesús Castro die aanwezig waren en hier onder een kleine impressie van deze Q&A welke onder leiding stond van Barend de Voogd in samenwerking met een tolk daar beide acteurs maar matig Engels spreken.
Hoe was het om in de omgeving te werken waar in en na de tijd van Franco veel vluchtelingen naar trokken?
De industrialisatie nam een vogelvlucht waardoor steeds meer mensen hun werk kwijt raakten. Land eigenaren maakte misbruik van de machtswisseling en grepen in veel gebieden de macht. Een van de gevolgen was de explosieve toename van drugshandel. Ook deze minder mooie kant van de Spaanse geschiedenis wilde de regisseur met het publiek delen.
Hoe was het voor jullie als jongere generatie om in deze film te spelen daar jullie die tijd niet hebben meegemaakt?
Onze ouders zijn natuurlijk wel onderdeel geweest van deze geschiedenis en daar krijg je wel een stukje van mee tijdens het opgroeien. Maar door het spelen in deze film en het inleven in de karakters krijg je toch nog veel meer mee.
Hoe was het om Quini te spelen (aan Jesús Castro)?
De regisseur pushte me om een echte Bad Guy neer te zetten, maar ik moest toch een soort van respect voor autoriteit tonen. Dat was in die tijd namelijk nog zeer belangrijk in de nasleep van Franco.
Hoe was het voor jouw om eens iets anders te spelen aangezien je nu een moeder speelt?
Het was een uitdaging!, Ik heb tijdens de voorbereiding veel naar mijn moeder gekeken, iets wat ik sowieso veel doe. Ik hoef maar in haar ogen te kijken om inspiratie te vinden. Ook de verhalen van de moeders uit Andalusië hebben voor inspiratie gezorgd om de rol zo overtuigend mogelijk in te vullen.
Vragen uit het publiek:
Er zitten werkelijk adembenemende shots in de film verwerkt, hoe hebben ze dit gedaan vooral met de bovenaanzichten?
Deze zijn veelal met drones geschoten. En de omgeving helpt een handje door zelf bijna als een persoonlijkheid te functioneren.
Wat zijn jullie plannen nu?
Zij werkt nu aan meerdere serie zoals El Principe en Apaches waar ze een junkie speelt. Hij speelt toevallig ook samen met Nerea in El Principe en een serie over een green house
Is de film gebaseerd op waargebeurd feiten?
Het verhaal heeft veel overeenkomsten met waargebeurde feiten maar is een verzonnen verhaal welke veel raakvlakken met de realiteit.
Wat is de reden geweest dat de regisseur het stukje van een Gestapo-agent uit de Franco periode verwerkte in het script.
Hij wilde een stuk geschiedenis over Spanje tonen die misschien niet zo mooi was maar wel de situatie destijds kon omschrijven. Het was een land wat in overgang was van een dictatuur naar een democratie. Iedereen moest daar zijn plek in vinden ook de mensen die wel onder Franco gediend hadden. De verschuiving van machtsposities wordt zo ook goed belicht.
Ik vond de film prachtig en de 10 Goya awards waren niet minder dan terecht, echter vond ik het apart dat niet iedereen met een Andalusisch accent sprak waaronder het karakter van Nerea, Rocio.
Nerea antwoord dat zij ook niet de eerste keus was van de regisseur, mede ingegeven door haar jongere leeftijd (net 34 jaar destijds 33) maar de mensen die verantwoordelijk waren voor de casting waren super enthousiast en wisten de regisseur te overtuigen. Het achtergrond verhaal van Rocio werd dan ook iets aangepast waardoor zij niet een jonge moeder uit de omgeving was, maar een buitenstaander meegenomen door haar man die wel uit Andalusië kwam. Verder spraken alleen de 2 agenten met een ander accenten maar van hun was ook duidelijk dat ze niet uit de omgeving kwamen
Hieronder wat foto’s (van Carlota Varela) die een impressie geven van het festival.
