Review Before I Fall

Before I Fall is een drama /mystery genre film geregisseerd door Ry Russo-Young. Het is een  verfilming van het boek Before I Fall van Lauren Oliver.

De film neemt ons mee naar slechts één dag in het leven van Samantha (Zoey Deutch). In de eerste minuten van de film wordt je al uitgelegd over het nut van het leven en de duizenden, honderden of 10 tomorrows die je zal hebben. Hier kun je al gissen waar het uiteindelijk naartoe gaat. Terug naar het leven van Samantha. Het speelt zich af op 12 februari, Cupid’s day, wat een grote dag voor haar blijkt te zijn. Ze leeft eigenlijk het perfecte leven van de elite klasse Amerikaan; een mooi groot huis in het bos, vader en moeder, een slissend zusje, de perfecte vriendinnen en een van de knapste jongens van de school als vriend. Haar standaard routine van tandenpoetsen en omkleden wordt uitgebeeld wat in het eerste opzicht niet zo boeiend is. Ze is populair en gaat om met haar populaire vriendinnen. Lindsey, die haar elke ochtend ophaalt en ontbijt regelt en Elody en Ally die later worden opgehaald. Meteen is te zien dat Lindsey wel de leidster van de groep is en de rest een beetje achter haar aan gaat. Op school krijgt ze de aandacht van vele aanbidders met rozen die worden uitgedeeld op Cupid’s Day en maakt ze samen met haar vriendinnen anderen belachelijk die niet tot haar klasse behoren. Later wordt ze uitgenodigd voor een feest door klasgenoot Kent. Op het feestje ontstaat er een situatie wat Samantha probeert te negeren. Die nacht gaat het mis en sterft ze…. Of toch niet? Heel vreemd, want het blijkt dat ze weer wakker wordt om half 7 in de ochtend op 12 februari! Het lijkt erop dat ze niet kan ontsnappen uit deze déja-vu, hoe zij zich ook gedraagt. Uiteindelijk beseft ze toch dat bepaalde dingen in haar dag anders moeten. Niet alleen moet ze ervoor zorgen dat ze deze dag moet appreciëren maar ook de mensen om haar heen moet beseffen van al het moois in het leven.

Het plot is heel voorspelbaar (vooral als je het boek hebt gelezen meen ik). Het laat een typische chick flick genre naar voren brengen. Hoewel Zoey Dutch heel goed in de rol kan kruipen van de verwarde Samantha, krijg ik het hele déja vu gevoel niet goed mee. Dit ligt meer aan het feit dat de situaties die zich voordoen op die dag niet elke keer goed naar voren komen. Wanneer ze de ene dag opgehaald wordt door haar vrienden, zie je de andere dag niet hoe Samantha op school komt bijvoorbeeld. Er zijn gaten in de herhaalde 12 februari waardoor het niet goed wordt overgebracht. Het uiteindelijke moraal van het verhaal ‘carpe diem’ oftewel ‘pluk de dag’ is goed af te lezen, alleen de hele build up wordt jammer genoeg niet versterkt door de déja vu en door de voorspelbaarheid.