Review Don’t Look Up (te zien op Netflix)

Deze film was natuurlijk grrot aangekondigd en heeft de afgelopen weken genoeg aandacht gekregen, maar aan de andere kant denk ik ook te weinig en dat is mijn ogen de schuld van heel veel filmcritici. Want waar ik eerst dacht dat deze film met name door de pers omarmt zou worden bleek niets minder waar en is dit de eerste film van Leonardo DiCaprio in tijden welke geen ‘fresh’ status heeft op rotten tomatoes. Daarom besloot ik misschien toch maar een recensie te schrijven over dit filmtoetje van 2021.

Kate Dibiasky, een student astronoom ontdekt een meteoor welke zij een naam mag geven van haar professor Randall Mindy. Na berekeningen komen zij en de professor echter tot de gruwelijke conclusie dat de meteoriet op ramkoers ligt met de aarde met alle gevolgen van dien. De 2 beginnen een tocht om iedereen bewust te maken van de aankomende ramp. Ze komen echter tot de conclusie dat er de president andere belangen hoger inschat dan een world ending disaster en anders zijn de persoonlijke beslommeringen van rijke artiesten altijd nog interessanter dan het feit dat de wereld op het punt staat vernietigd te worden.

Hoe je het ook wendt of keert Don look up is gewoon een satire waarbij er keiharde kritiek wordt gegeven op de huidige maarschappij waarbij we een spiegel voorgehouden krijgen. Kijkend naar alleen de rolverdeling kan je als filmliefhebber niets anders dan beseffen dat de raakvlakken met de situatie in de echte wereld legio zijn. Kijk naar Meryl Streep welke als President Orlean gewoon een vrouwelijk Trump neerzet. Incompetent zoals we ze nog niet zo vaak hebben gezien en schijt aan alles zolang hun eigen hachje maar niet in het geding komt (en dit gaat nog verder dan je in eerste instantie zou verwachten) Maar met Trump als voorbeeld is het ook niet heel verrassend. Ook de media en Social media spelen een belangrijke rol in wat er belangrijk wordt gevonden en welk nieuws geaccepteerd wordt en wat niet. Een serie als Newsroom waarschuwde er jaren geleden al voor en kijkend naar hoe men nu nieuws oppikt en voor waarheid aanneemt is dat waarheid geworden. Hoe overdreven dit ook wordt gedaan in Don’t Look Up het ligt nog steeds dicht bij de waarheid. Zo is alle maatschappij kritiek van Don’t Look Up terecht en weet de satire meer dan eens zijn doel te raken. Dit heeft ook te maken met de fantastische vertolkingen van de cast welke zichtbaar geniet en in topvorm verkeerd. Van Meryl Streep tot Arianne Grande ieder draagt zijn steentje bij. wat ik iedereen ook zou aanraden is een special te kijken van Regisseur Adam McKay (The Other Guys, Anchorman en Oscar winnaar The Big Short) waarin hij toelicht welke benadering hij gebruikt heeft en de mate van improvisatie welke hij heeft toe gepast in deze film. Met Name Jonah Hill heeft zich hier zeker in uit kunnen leven (niet vreemd als beroeps komiek) maar ook de rest van de cast kreeg vaker dan ze zelf misschien hadden gehoopt de ruimte om zelf scenes in te vullen. Het was ook een verademing om Leonardo Dicaprio als een gewone man te zien welke opgeslokt wordt in het hele mediacircus en zichzelf zo kwijtraakt. Jennifer Lawrence, nog zo een acteertalent welke het van natuurlijke vertolkingen moet hebben, weet een paar keer briljant uit de hoek te komen. Maar vergeet ook Mark Rylance niet als techkoning Peter Isherwell heeft veel overeenkomsten met een over the top Steve Jobs. Adam Mackay weet net als bij The Big Short een serieus gegeven met veel vaart en gevoel voor humor en maatschappij kritiek over te brengen. Don’t Look Up is misschien niet zozeer feel good (al valt er genoeg te lachen) het weet de kijkers (als ze ervoor open staan) een spiegel voor te houden van de huidige maatschappij en mensheid en dat doet vrezen, hoe vermakelijk Don look Up ook mag zijn.